Friday, December 31, 2004

Friday, December 17, 2004

Introspection After 2 Bottles of Beer

I am supposed to follow my last post with the ones about my adventures with irvin a couple weeks ago but I'm not in an exactly reliable mood right now. I can't even rememebr what happened during that time. All I know is that I amh a parasite, leaving my own tootbrush and bath towel in every house of close friends I have here in LB.

Moving on, there's a big news for today. No, we already know about FPJ's unexpected death. It's practically all over the place. Aside from the fact that I was able to submitt my CRAMMED eng101 papers, the chance to do/ see my favorite things/people before another day dawned again made me really really happy:

    • abby leaving a merry christmas note on our door
    • spending last day of classes with quel, blythe and ilia
    • bottles of sanmig lgiht
    • bugong
    • new readings and novels in eng101 (secret lang to)
    • si ..... (charing!)
    • blog, blog and friendster

Anyway,now that I know that I'm not making any sense at all,.I'm going to stop this. I'm too intoxicated to even edit this post. I want to sleep right now so bad that I wouldn't mind dozing off in the sofa somhwere in beside the entrance f this computer shop. I want to lie down on the floor and close my eyes.

Laslty, though I'm tipsy at themoment, a can't help but post this.

"Atttachment is the source of suffering." - noel quoted from another author.

Abangan After Pasko: Pano Maging Parasite After Christmas Break.



Tuesday, December 07, 2004

Pag Nabago Ang Luma at Naluma Ang Bago

Ilang linggo akong nag tyaga sa 1 cup rice kada meal para lang sa isang pares ng pangarap kong sapatos, yung kulay bazooka bubble gum. Akalain mo nga namang nang dumating ang pinaka aasam-asam kong pagkakataon - ang sapatos na pink sa king harapan, kulay beige ang binili ko.

May isang semester na rin akong nagsusulat, nag-iisip at natutulala dahil sa isang yosing nagpapanggap na tao (yuck, mushy). Isang linggo ko ring pinag-isipan at (akalang) napagdesisyunan na tigilan na ang kahibangang nabanggit. Akalain mo nga namang kanina, kung kailan di na ko nawawala sa direskyon pag namamataan ko sa malayo - nagkasalubong kami , napansin ko tuloy na bago yung polo nya at para na naman akong tren na nadiskaril sa riles.

Halos isang taon na tong blog ko. Ilang buwang archives na rin ang nandito. Isang linggo na kong nagpupumilit na maging "kabasa-basa" man lang sa ibang tao ang lecheng blog na to, kaya nga bumabalik pa rin ako dito sa abode para makagawa man lang kahit isang maayos na post. Akalain mo nga namang trenta minutos na ko dito dala ang mga ideyang halos amagin na, itong walang kapararakang kompsisyon ang mapopost sa blog ko para sa isang madlang hindi naman talaga magbabasa.


Sabi ko naman sa inyo, sa pasko ko na maayos to.
Abangan: Pano Maging Parasite Part I